ارزیابی های هیستوپاتولوژیک میزنای و کلیه پس ازجراحی تجربی آناستوموز میزنای در سگ

زمینه مطالعه: ارزیابی تغییرات هیستومرفولوژیک میزنای و کلیه متعاقب عمل جراحی تجربی آناستوموزمیزنای. هدف: مقصود از این مطالعه ارزیابی جزئیات بیشتری در مورد مشکلات برخاسته پس از آناستوموز میزنای در سگ ها بود. روش کار: پنج قلاده سگ سالم دورگ با وزنی بین kg 30-15 مورد استفاده قرار گرفتند. بیهوشی به کمک آسپرومازین و تیوپنتال سدیم  القاء شده وبا مخلوط هالوتان و اکسیژن در یک سیستم بسته ادامه یافت. پس از ورود به محوطه شکمی از خط وسط، میزنای چپ در نزدیک ناحیه تریگون مثانه بریده شد و بلافاصله آناستوموز به روش انتها به انتها با الگوی بخیه ساده تکی توسط نخ شماره 0/6 پلی دیاکسانون صورت پذیرفت. تمامی حیوانات در روز نودم پس از جراحی آسان کشی شده و میزنای ها و کلیه های مربوط به آنها از نظر ماکروسکوپی و میکروسکوپی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: مشاهدات ظاهری در میزنای ها انسداد را در یک مورد و هیدرویوریتر خفیف را درسه مورد نشان دادند. از نظر میکروسکوپی در میزنای ها، هیپرپلازی (در لایه های بافت پوششی و ماهیچه ای)، فیبروز (در لایه های بافت پارین–زیرمخاط و سروزی)  و مراحل مختلف آماس و التیام (در لایه های پارین– زیر مخاط، ماهیچه ای و سروزی) قابل مشاهده بود. مقاطع بافت شناسی در کلیه های مربوطه هیدرونفروز را در یکی از نمونه ها آشکار ساخت. نتیجه گیری نهایی: اگرچه انجام آناستوموز میزنای در دام کوچک از نظر تکنیکی مشکل بوده و احتمال انسداد پس از عمل در آن بالاست، ولی در صورت پارگی و آسیب میزنای، برقراری مجدد مسیر میزنای یکی از انتخاب ها برای جراحان دامپزشک می باشد. در مطالعه حاضر علیرغم پاره ای عوارض، آناستوموز در 80 % از حیوانات با موفقیت انجام شده است و مشخصاً انجام جراحی ظریف و دقیق برای احتراز از انسداد میزنای الزامی است.